دوست دارم شروع سال تحصیلی رو به همه ی هم دوره ای ها ، هم دانشگاهی ها و همه ی استادای محترم دانشگاه تبریک بگم . اما کلا هیچ وقت معنای تبریک گفتن اول سال رو درک نکردم . درک نکردم ماهایی که همیشه از درس خوندن فراری هستیم و فقط شبای امتحانی ، گوشه ی کتابهامون رو باز میکنیم ؛ ماهایی که تا خبر نیومدن استادا رو میشنویم ، انگار دنیا رو بهمون دادن ؛ ماهایی که توی کلاسا حواسمون به تنها چیزی که نیست ، درس دادن استاده ؛ ماهایی اگه به خاطر درس نخوندن خودمون نمرمون بد بشه ، زمین و زمان و به هم میدوزیم و آسایش رو از استادا سلب میکنیم و ماهایی که … درک نکردم چرا باید به خودمون تبریک بگیم ؟! فکر کنم اگه تسلیت بگیم سنگین تر باشه .
خدا کنه این ترم ، یه خورده خودمون و درسامون و استادامونو جدی تر بگیریم تا بشه بهمون بگن : “شروع سال تحصیلی بر همه ی دانشجویان عزیز مبارک” .
حالا خودتون اینجوری هستید ، چرا دیگرانو هم قاطی میکنید؟؟؟
آقا این ورودی ۸۸ اینجوری نیست
به خاطر همین که فرصت دوباره برای تجربه این حس هارو پیدا میکنیم به هم تبریک میگیم دیگه. شما کجا غیر از کلاس میتونی درس گوش ندی؟یا کجا غیر از کلاس میتونی از نیومدن استاد خوشحال شی؟یا چه وقت غیر از سال تحصیلی میتونی از پیچوندن کلاس لذت ببری، هان؟ خوب شروع این فرصت خودش تبریک داره دیگه(((=: منم به همه ی دوستان این آغاز ترم جدید و این فرصت دوباره رو تبریک میگم.
همه هم به شوما تبریک می گه
ما جدی هستیم اکه دانشکاه واساتید محترم ومحترمه هم مارو جدی بکیریم فعلا که در دانشکاه مفید دانشجو نقش هویج رو داره و هیجکی حسابش نمیکنه
بابا هویج…
سلام. اگه دوست داشتین تبادل لینک، ما هستیم. باتشکر
سلام، دوست ندایریم